مدتی میشه که طرح صیانت از حقوق کاربران در فضای مجازی یه موضوع پرببینده شده. مطمئن هم هستم شما هم در این مورد شنیدید. با قطعیت میشه گفت وقتی خبری از ایجاد تغییر خصوصا در مورد اینترنت میشه خیلی ها واکنش نشون میدن. امروز میخوام یادداشت در این باره باشه.
اولین باری که طرح صیانت عنوان شد سریع واکنش های زیادی به اون پیش اومد. برخی با این طرح موافق و برخی مخالف این طرح بودند.
مطمئن هستم ویدیویی که در سطح اینترنت از مهدی شجاری -مدیر موبونیوز- پخش شده رو دیدید یا حداقل از طریق ویدیوهای مشابه با همون صحبت ها یا شایدم از طریق متن سایت های دیگه که اکثرا زیاد هستند با این موضوع آشنا شده اید.
در این موضوع گفته شده که قراره اکثر سرویس های خارجی که پرطرفدار هستند، مانند گوگل، اینستاگرام و غیره باید نماینده ای داخل ایران داشته باشند و خدماتشون رو در ایران ثبت و مجوز لازم رو دریافت کنند. 😐
خوب یکی از نکات بسیار مهم در این خصوص اینه که ما در نگاه اول با خودمون میگیم مگر این امکان وجود داره که بشه با شرکت های خارجی که اکثر اونها خدماتشون برای ما مورد تحریم قرار داره، چطور ممکنه نماینده ای بفرستند و کسب و کارشون رو در ایران به ثبت برسونند
خوب بطور حتم این امکانپذیر نیست. یکی دیگر از موارد اینه که عمده خدمات این سرویس های خارجی پایبند به قوانین ایالات متحده امریکاست پس طبق قوانین اونها ایران در لیست تحریم های شدید قرار داره.
اگر این طرح به همین صورت باشد مشکلی که به وجود میاد سرویس های خارجی فیلتر نمیشن بلکه پهنای باندشون کم میشه و این یعنی قطعی یا کندی های پی در پی و شما اصلا نمیتونید از اون سرویس استفاده کنید.
خوب پس در نگاه اول باید با این طرح مخالفت کرد. 😀 پس حرف حساب چی میشه؟
یه سری هم گفتن حرف مردم اهمیت نداره و خودشون پشت درهای بسته تصویب و اجرایی میکنند و خوب متاسفانه یه مدت بعد شاهد بودیم اینترنت با قطعی ویا کندی مواجه بود که خدا رو شکر الان مدت طولانیه که دیگه تجربه قطعی ندارم. شما رو نمیدونم!
همین باعث شد مجدد طرح رو بررسی کنند و بازهم سر و صداها کم نشد که نشد تا در نتیجه همین چند وقت پیش بود که قالیباف رئیس مجلس توضیحاتی داد که بنظرم کمی قانع کننده بود.
برای مثال همچین طرحی که تاثیر زیادی داره مگر میشه پشت درهای بسته بصورت قانون در بیاد و بی صدا اجرایی بشه ؟!:D (نمیدونم شاید بشه!)
نکته دوم هم که خوب بود دعوت از کارشناسان در حوزه های مختلف بود که نظرات همه شنیده بشه و عیوب این طرح برطرف بشه تا ما شاهد صیانت باشیم نه سیاه نت!
اما هدف من از این مطلب بررسی این طرح و مشکلات اون نیست بلکه میخوام بگم که چی شد که الان لزوم به اجرای چنین چیزی احساس شده و باعث همچین غوغایی شده. من نکات رو یک به یک در اینجا براتون مینویسم.
نکته اول مشکل از خوده دارندگان کسب و کارهاست. شاید برنامه نویسان و توسعه دهندهگان و کسانی که در حوزه وب حضو دارند. دلیل این هم اینه که در طی این همه سال خیلی از اونها هیچ قدمی برای توسعه وب ایران برنداشتند و حالا به شدت مخالفین این طرح (البته منظورم عده ای که حتی با اصلاح طرح هم مخالفن) هستند.
شاید با خودتون بگید توسعه ها و برنامه هایی بود، اما بنظر من کافی نبود!
نکته دوم وابستگی شدید به سرویس های خارجی مشکل دوم هست. خیلی از کاربران خودشون رو به سرویس خارجی وابسته کردند. مهمترین نکته هم بسیاری از کسب و کارهاست که خودشون هیچ پلتفرمی ندارند که به اون وابسته باشن. بزارید یه مثال بزنم: اگر کسب و کاری نیاز شدید به اینستاگرام داشته باشه و این سرویس فیلتر، محدود ویا حتی خوده اینستاگرام به خدماتش پایان بده چه اتفاقی برای کسب و کار وابسته به این سرویس میوفته؟
نکته سوم عدم حمایت و وجود سرویس های داخلی مشابه هست. چرا طی این همه مدت یه سرویس داخلی مشابه وجود نداره و حتی اگر هم هست حمایتی نمیشه؟! آیا مشکل از کاربر استفاده کنندست یا عدم ایجاد بستر مناسب؟
شما میدونید که پیام رسان های داخلی اکثرشون قابل مقایسه با پیام رسان های خارجی نیستند. استفاده از تلگرام با VPN پرسرعت تر از یه پیام رسان داخلیه. حتی میشه گفت سبک تر و محیط کاربر پسندتری دارند.
این رو هم باید در نظر گرفت مشکل دیگه هم عدم ایجاد اعتماد بین کاربر داخلی و سرویس داخلیه. حتی اگر سرویس داخلی عالی هم باشه خیلی از کاربران حاضر به، کوچ به سرویس داخلی نیستند! و ما اینو زمانی شاهد بودیم که تلگرام با فیلترینگ مواجه شد و صداوسیما ج.ا.ایران با حمایت از پیام رسان های داخلی خصوصا تبلیغات شدید از پیام رسان سروش باعث شد کاربران زیادی بطور ناگهانی به این پیام رسان داخلی وارد بشن و نداشتن زیر ساخت مناسب باعث قطعی ها و کندهایی شدید در بستر این پیام رسان شده بود.
یکی دیگر از مشکلات هم متاسفانه اجباری کردن استفاده از سرویس داخلی بود که نتیجه کاملا عکس داشت. نظر من اینه که پیشگیری بهتر از درمان هست. اگر طی این همه سال بطور حتی کوچیک کوچیک از سرویس های داخلی حمایت میشد و سرویس های داخلی زیر ساخت مناسبی در اختیار میگرفتن و توسعه دهندگان اون سرویس به خوبی به توسعه سرویس هاشون ادامه میدادن همچین مشکلی پیش نمی اومد.
در ادامه صحبت ها هم باید گفت ما اصلا خدمات مشابه اون پلتفرم خارجی رو نداریم! در بعضی از خدمات مشابه داریم ولی حمایت نمیشه. دقت هم داشته باشید منظور من حمایت فقط مالی نیست بلکه حمایت معنویه و اعتماد به تولید داخلیه. حالا چیکار باید کرد در زمانی که همچین چیزی نیست ویا زیر ساخت ویا اعتماد کافی وجود نداره؟!
نکته چهارم میتونه عدم امکان استفاده کامل از خدمات سرویس های خارجی رو دونست. برای مثال شما نمیتونید از خدمات پرداخت اینستاگرام ویا حتی خدمات تبلیغاتی گوگل بطور مستقیم در ایران استفاده کنید. حتی اگر هم بتونید از این خدمات استفاده کنید اگر متوجه بشند شما رو به راحتی مسدود میکنند. اگر هم خدماتی باشه که اطلاعات زیادی داخل اون قرار داده باشید و بنا بر هر علتی مسدود بشید، امکان پیگیری وجود نداره! و دلیل اون رو عمدتا تحریم میزارن. اگر سرویسی خریداری کنید و در اواسط اون سرویستون مسدود بشه هم قابلیت پیگیری نداره. 😐
نکته پنجم هم میتونه همین مسئله پیگیری باشه. چرا که به دلیل خارجی بودن این سرویس ها اگر کلاه برداری اتفاق بیوفته ویا اطلاعات شما از طریق سرویس های خارجی لو بره شما نمیتونید به راحتی پیگیری کنید و این به نظر من یه دغدغه برای کاربر حساب میشه.
در بالاتر گفتم که متاسفانه خیلی از کسب و کارها خودشون رو وابسته به سرویس های خارجی کردند، یا شاید بهتره بگم وابسته به سرویس های دیگه. مدیران کسب و کار باید خودشون پلتفرم خدماتی داشته باشن که وابستگی به سرویس های دیگه نداشته باشند.
بزارید در این مورد یه مثال ساده بزنم: فرض کنید شما فروشنده محصولات صنایع دستی هستند و برای فروش کالای خودتون لازمه که از طریق شبکه های اجتماعی مانند واتساپ، اینستاگرام و غیره استفاده کنید. و خوب وابسته به این شبکه ها هستید، فرض بر این داشته باشید روزی این شبکه های اجتماعی به خدماتشون پایان بدن چه اتفاقی برای کسب و کارتون میوفته؟ این نکته اوله اما بزارید بریم نکته دوم هم بررسی کنیم.
نکته دوم اینه که با توجه به اینکه این سرویس های خارجی هستند (خصوصا اینکه امریکایی هستند) بنا به هر دلیلی بیان از فروش شما جلوگیری کنند و صفحه شما رو مسدود کنند. حال چه اتفاقی برای شما میوفته؟
نکته سوم هم قرار ندادن خیلی از خدمات اون سرویس های خارجی در اختیار شماست. حتی اگر کسب و کارتون رشد کنه هم مشکل دقیقا اینجاست که خیلی از خدمات مثله درگاه پرداخت و غیره در اختیارتون قرار نمیگیره.
حالا راه حل ساده تر چیه که این وابستگی کم بشه؟
برای اینکار شما میتونید پلتفرم خودتون رو راه اندازی کنید که ما در داخل ایران خیلی از خدمات رو داریم که به سادگی در اختیار کاربران داخلی قرار میده و اگر شما قصد دارید که حتما هم دارید مخاطب شما ایرانی باشه از یک مزیت مثبت هم بهره میبرید.
مثلا میتونید یک وبسایت برای فروش داشته باشید ویا از فروشگاه هایی مانند دیجی کالا برای فروش کالای خودتون استفاده کنید. به هر حال راهکار زیاد هست که نیاز به حتی دانش خیلی زیادی نباشه و اتکایی هم به سرویس خارجی نباشه.
خوب زیاد صحبت کردم اما بنظرم ما در داخل کشور با اتکا به سرویس های داخلی و حمایت ازشون میتونیم نیازمون به سرویس خارجی رو کم تر کنیم.
حالا که تا اینجا صحبت شد، نظر من چیه؟ موافق این طرحم یا مخالف اون؟! 😀
خوب من موافق طرحی هستم که از حقوق کاربران در اینترنت حفاظت کنه اما مخالف این مورد هستم که بیاد بدون انجام کارشناسی و ابعاد مختلف بیاد محدودسازی انجام بده. 🙂
خوب خدا رو شکر که قالیباف رئیس مجلس گفته که اینستاگرام مسدود نمیشه! پس امیدواریم فعلا تا ببینیم چی میشه.
خوب خدا رو شکر من متکی به این سایت هستیم 😀 (این در حالیست که دارم به خودم دلداری میدم) و مطالب خودم رو در اینجا با شما به اشتراک میذارم.
خوب که انشالله که شاهد صیانت از حقوق کاربران باشیم نه شاهد سیاهی نت و محدودسازی اون. 🙂
دوستان نظر خودتون رو در مورد این طرح بهم بگید و عقاید خودتون رو به اشتراک بذارید تا بتونیم در این مورد بیشتر بحث و نظر داشته باشیم 🌷
🍂 شبانگاه پاییزیتون بخیر باشه
